Hiszpania, rok 1492. Podczas gdy Krzysztof Kolumb żegluje w kierunku Nowego Świata, królewska para Ferdynand i Izabela Katoliccy podejmują decyzję
o wygnaniu Żydów z Hiszpanii. Po ośmiu stuleciach obecności na Półwyspie Iberyjskim sefardyjska społeczność musi opuścić królestwo. Wraz z nią kończy się niemal mityczny okres pokojowego współżycia
i rozkwitu kultur trzech religii. Słynny hiszpański Złoty Wiek nie powtórzy się już nigdy w historii.
Sefardyjczycy osiedlają się w innych krajach śródziemnomorskich, później w całej Europie i na nowych kontynentach. Wierni hiszpańskiemu dziedzictwu, zakładają w przybranych ojczyznach własne wspólnoty, które do dzisiaj zachowały odrębność religijną i kulturową.
Książka przedstawia najważniejsze etapy historii Sefardyjczyków, prezentuje ich bogaty dorobek literacki i intelektualny. Opisuje wkład sefardyjskich Żydów
w hiszpańską cywilizację do czasu wygnania, późniejsze życie w nowych ojczyznach, stopniową emancypację, naznaczone piętnem Zagłady dzieje współczesne,
a także losy ich społeczności w Izraelu.
